आधी पोटोबा मग विठोबा ही म्हण ट्रेकिंगच्या बाबतीत अगदी तंतोतंत लागु होत नसली तरी किल्लोबा नंतर पोटोबाला नक्कीच स्थान आहे. एका दिवसाच्या ट्रेकला हे एवढं जाणवत नसलं तरी २-३ दिवसांच्या ट्रेकदरम्यान जेवणाला, खास करुन रात्रीच्या जेवणाला, महत्व दयावंच लागतं. जर रात्रीचं जेवण व्यवस्थित झालं तर दुसऱ्या दिवशीची चढाई अथवा फिरणं अधिक उत्साहाने होऊ शकतं. त्यामुळेच आमच्या ट्रेक्समध्ये रात्रीचं जेवण अगदी साग्रसंगीत बनवलं जातं.
ट्रेकदरम्यान सर्वांनी मिळुन जेवण बनविण्याची मजा काही औरच असते. ट्रेकला निघताना नवीन गाव, नवीन प्रदेश, नवीन किल्ला, त्याची चढाई, किल्ल्यावरील महत्वाची ऐतिहासिक ठिकाणं याबद्दल जेवढं आकर्षण असतं तेवढंच आकर्षण तिथे बनवणार असलेल्या जेवणाचं असतं. हे जेवण बनतं किल्ल्यावरील एखादया गुहेत अथवा देवळात. पिण्याच्या पाण्याचं टाकं सहसा जवळच असतं. पण काही किल्ल्यांवर (जसे की रांगणागड वा रतनगड) पाण्यासाठी जरा चालावं लागतं. अशा ठिकाणी रात्रीच्या अंधारात टॉर्च घेऊन बाटल्या भरून पाणी आणलं जातं. स्टोव्ह पेटवला जातो. आज २१व्या शतकातही आम्ही ब्रिटीशांच्या काळातील स्टोव्हच ट्रेकसाठी वापरतो. त्या स्टोव्हवर सुप उकळायला ठेवलं जातं. ते बनेपर्यंत सगळेजण मिळुन भाज्या चिरतात. मधल्या काळात सुप बनलेलं असतं. मग ह्या भाज्या घातलेला पुलाव शिजेपर्यंत सुप फुंकर आणि भुरके मारत पिलं जातं. बाहेर कोणीतरी शेकोटी पेटवलेली असते. त्यात कांदे-बटाटे भाजले जातात. जेवण बनल्यावर सगळेजण गोल करुन बसतात. गरमागरम भाजी अथवा पुलाव, तयार आणलेल्या पोळ्या, आम्रखंड, भाजलेले कांदे-बटाटे, एखादी चटणी याने ताट भरुन जातं. त्यावर लगेचच हल्ला चढवला जातो आणि १०-१५ मिनिटांत सगळं जेवण फस्त केलं जातं. मेणबत्तीच्या उजेडात चालणारा हा सगळा कार्यक्रम म्हणजे आमचं Candle Light Dinner असतं. त्यासोबत चालणाऱ्या गप्पा, जुने किस्से, अनुभव, एकमेकांची केली जाणारी थट्टा या कार्यक्रमात अजुनच मजा आणतात. त्यामुळे किल्ल्याबरोबरच तिथे बनलेलं जेवणही तेवढंच लक्षात रहातं. मग तो मदनगडावरील पुलाव असो, नळदुर्गाबाहेरील एका झोपडीत बनवलेला उपमा असो किंवा दाजीपुर-गगनबावडा दरम्यानच्या जंगलात रात्री केलेली खिचडी असो.
अश्या ह्या खादयभ्रमणाच्या फोटोजचा एक छोटासा व्हिडिओ बनवलाय. तेव्हा आता "वदनि कवळ घेता" म्हणा आणि ह्या खादयभ्रमणाचा आस्वाद घ्या.
